«Ένα βήμα πριν τον γκρεμό»: Απαισιόδοξος ο ευρωπαϊκός Τύπος για την τύχη της Γαλλίας
«Η θητεία των 836 λεπτών» τιτλοφορείται το ρεπορτάζ του Monde που εκτιμά πως ο Σεμπαστιάν Λεκορνί - ο πιο αδύναμος πρωθυπουργός της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, όπως γράφει- θα μείνει στην Ιστορία ως ο πλέον βραχύβιος πρωθυπουργός.
Σταθερά στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου βρίσκεται από την Κυριακή το πολιτικό χάος στη Γαλλία.
«Η θητεία των 836 λεπτών» τιτλοφορείται το ρεπορτάζ του Monde που εκτιμά πως ο Σεμπαστιάν Λεκορνί - ο πιο αδύναμος πρωθυπουργός της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, όπως γράφει- θα μείνει στην Ιστορία ως ο πλέον βραχύβιος πρωθυπουργός που μπορεί να συγκριθεί μόνο με άλλους δύο ομολόγους του του περασμένου αιώνα: τον Αλεξάντρ Ριμπό ο οποίος σχημάτισε κυβέρνηση στις 9 Ιουνίου 1914 και, τρεις ημέρες μετά, την ημέρα της παρουσίασής της στην Εθνοσυνέλευση ανατράπηκε από την Αριστερά.
Ο δεύτερος ήταν ο Φρεντερίκ Φρανσουά Μαρσάλ ο οποίος στις 8 Ιουνίου 1924 διορίστηκε πρωθυπουργός, την επόμενη σχημάτισε κυβέρνηση και την μεθεπόμενη ανατράπηκε από την Κάτω Βουλή. «Μόνο με αυτούς τους δύο προκατόχους του μπορεί να συγκριθεί το εξπρές φιάσκο του Λεκορνί», γράφει δηκτικά η εφημερίδα.
«Ο Μακρόν το παρατράβηξε»
Το όνομα του Μπρουνό Λεμέρ επαναλαμβάνεται στις αναλύσεις των ξένων εφημερίδων ως «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» μετά την επιλογή του Λεκορνί να του αναθέσει το χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Άμυνας: «Ο Λεμέρ θεωρείται προδότης στη Δεξιά και ως ο υπεύθυνος για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Γαλλίας κατά την μακρά παραμονή του στο υπουργείο Οικονομικών. Ο Εμανουέλ Μακρόν το παρατράβηξε», γράφει η ελβετική Le Temps.
«Η επιστροφή του στην κυβέρνηση προκάλεσε την οργή όλων των πολιτικών κομμάτων γιατί το είδαν ως ένα σημάδι πως η φιλική προς τους εργοδότες πολιτική του Μακρόν δεν επρόκειτο ούτε να αμφισβητηθεί ούτε να αλλάξει», προσθέτει ο Guardian. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung στο ίδιο μήκος κύματος: «Ο Λεμέρ ο βασιλιάς του χρέους. Η κρίση στη Γαλλία επιδεινώνεται με δραματικό τρόπο».
Ο βρετανικός Independent σημειώνει: «Γιατί είναι πάλι η Γαλλία στο χείλος του γκρεμού; Μπορεί ο Μακρόν να επιβιώσει έτσι; Η σύνθεση της κυβέρνησης προξένησε την οργή και στους συμμάχους και στην αντιπολίτευση: οι μεν δεν την έβρισκαν αρκετά δεξιά, οι δε την θεωρούσαν υπερβολικά δεξιά».
Η φλαμανδική De Standaard σχολιάζει περιπαικτικά: «΄Οσοι νόμιζαν πως αυτό που βλέπαμε ήταν το απόλυτο χάος, ίσως ξαφνιάστηκαν. Η γαλλική πολιτική τελικά τα έκανε χειρότερα. Η Γαλλία περιπλανιόταν για μήνες σαν πλοίο στα ανοιχτά που άλλαξε καπετάνιους αρκετές φορές. Πολλοί ήλπιζαν πως ο Σεμπαστιάν Λεκορνί θα επανέφερε την ηρεμία. Μάταια».
Η βελγική Le Soir εστιάζει στα πιθανά σενάρια που μπορούν να δώσουν λύση σε αυτήν την αναταραχή: « Διορισμός ενός τέταρτου πρωθυπουργού μετά τους Μπαρνιέ, Μπαϊρού και Λεκορνί; Ποιος, όμως; Αυτή που ορίστηκε προχθές φαινόταν πως είχε τις τελευταίες ισχυρές προσωπικότητες του μακρονισμού. Διάλυση της Εθνοσυνέλευσης; ΄Η παραίτηση Μακρόν, εκδοχή ελάχιστα πιθανή, όπως φαίνεται».
«Ο μόνος υπεύθυνος για όλα μένει στο Ελιζέ»
Για την κεντροαριστερή ισπανική El Pais που υπογραμμίζει την «περίεργη και πολύ ανησυχητική κατάσταση για τη Γαλλία», η απάντηση είναι προφανής: ο μόνος υπεύθυνος για όλα μένει στο Μέγαρο Ελιζέ. «Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα της απόφασης του Εμανουέλ Μακρόν να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση βιαστικά και χωρίς προηγουμένως να πάρει την γνώμη των συμβούλων του. Οι εκλογές του Ιουνίου του ΄24 οδήγησαν σε έναν πρωτοφανή κοινοβουλευτικό κατακερματισμό από τον οποίο η χώρα και το πολιτικό σκηνικό είναι αδύνατον να ξεφύγουν εδώ και έναν χρόνο μετά την εναλλαγή τριών διαδοχικών πρωθυπουργών».
Παρ' όλα αυτά, η παραίτηση Λεκορνί ήταν απροσδόκητη, σχολιάζει η εφημερίδα. «Η έλλειψη πρόνοιας και συμφωνίας με τα πολιτικά κόμματα ύστερα από έναν μήνα προετοιμασίας για τον σχηματισμό της κυβέρνησης πραγματικά ξενίζει. Κανείς δεν κατανοεί αυτή την απόφαση που ελήφθη, σχεδόν σα να προωθούσε την προαναγγελθείσα πτώση της κυβέρνησής του, πριν ακόμη ανακοινωθούν τα υπόλοιπα ονόματα της κυβέρνησης Λεκορνί», υπογραμμίζει η El Pais.
«Τα σχόλια της El Pais είναι το καρφί στο φέρετρο της Γαλλίας», σχολιάζει η εφημερίδα Figaro. Και η El Mundo συμπληρώνει: «Και η Γαλλία ανοίγεται ξανά προς το άγνωστο».
Επιμέλεια: Βασιλική Κουκίου
